KISKANÇ İNSANLAR BÜYÜRKEN, KISKANÇLIKLARI DA BÜYÜYORDU.
Özge Özkan
Hani insan zamanla hep bir şeyler öğrenir ya hayata dair…
Ukalalık olmasın ama ben kısa zamanda bir şeyler değil; çok şeyler öğrendim, hala da öğreniyorum.
Ve bazen öğrendiklerim, tecrübe edindiklerim sayesinde olayları / durumları / bazı insanların kafalarından geçenleri görüyor, biliyor olmak üzüyor beni.
Mesela kıskançlık…
Yıllar önce ben ilköğretim 4. sınıftayken, bir sınavda Melike adındaki arkadaşım benden kopya istemişti. Genelde sınıfta birinci ben olurdum; o da ikinci üçüncü olurdu. Sonuçta rakiplerimdendi. Ben de bu yüzden kendim o soruyu A şıkkı işaretlemişken; kıza D şıkkı dedim kasıtlı olarak. Sonra ne oldu biliyor musunuz?
Sınav sonucu açıklandı. Meğerse soruyu ben yanlış yapmışım; ve doğru cevap D imiş.
İşte ben o gün, hiç kimseyi kıskanmamam gerektiğini, hiç kimseye kasıtlı olarak kötülük yapmamam gerektiğini yaşayarak çok iyi öğrendim.
Ne yazık ki, benim 10-11 yaşlarında öğrendiğim bir şeyi, yetişkin bir birey olup da hala öğrenememiş çok insan tanıdım.
O insanlar böyle oldukları müddetçe; güzel bir ruhtan uzak oldukları için; hiçbir şeye güzel bakamayacaklar, biliyorum.
Bu, öyle insanların kendi sorunu olsa da; hani yazıma başlarken bu duruma üzüldüğümü dile getirdim ya; daha çok üzüldüğüm şeyi sorarsanız:
“Benim iyi niyetle düşündüğüm, yaptığım ya da söylediğim bir şeyden, nasıl kötü niyet çıkarabiliyordu bazı insanlar? Aklım almıyor bunu.”
Ya da kıskanç insanlar büyürken; onlarla birlikte kıskançlıkları da büyüyordu her geçen gün…
Özge bir açıklama bulamadım.
Hepsi bu.
Özge ÖZKAN
Trakya Üniversitesi Okul Öncesi Öğretmenliği
İLETİŞİM: [email protected]
